กว่าจะมาถึงวันนี้ อ่านแล้วท่านจะขำในตัวผม
ที่มาเล่าเพราะเห็นกระทู้ของสมาชิกท่านนี้แล้ว นึกถึงอดีตขึ้นมาทันที
http://www.hamsiam.com/smf/index.php?topic=94908.0เริ่มต้นจาก สมัย ม.ต้น อาุยุ 13-14 (รร.อยู่นอกเมืองไกลจากตัวเมือง 17 กม.) เห็นเพื่อนคนหนึ่ง ใช้วิทยุเครื่องสีดำในโรงเรียน ในสนามฟุตบอล มีเพื่อนคนอื่นๆ สนใจเยอะแยะมากมายเข้ามามุงดู ด้วยความสนใจ ผมก็เป็นคนหนึ่งในนั้น ผมสนใจในเครื่องมือสื่อสารชนิดนี้มาก
พอคนอื่น ๆ เลิกมุงกันแล้ว ผมก็เข้าไปถามถึงที่มาของเจ้าเครื่องนี้ด้วยความเป็นส่วนตัวจากเพื่อนคนนี้ เค้าก็บอกว่าซื้อมาจากตลาดริมน้ำปากน้ำโพ (นครสวรรค์) รู้ราคาว่าประมาณ 700 บาท พอถามแหล่งซื้อได้แล้ว ผมก็สะสมตังค์ที่ได้มาโรงเรียน จนครบและสะสมตังค์ค่ารถเดินทางเ้ข้าเมืองปากน้ำโพทันที ไปยังตลาดริมน้ำ ในช่วงนั้น จะมีร้านแผงลอย ขายพวกวิทยุ FM ทรานซิสเตอร์ นาฬิกา ไฟฉาย ฯลฯ จิปาถะ มันจะมีวิทยุพวกนี้อยู่ร้านนึง
ผมก็เข้าไปซื้อ ได้ราคามาประมาณ 700 บาทตามที่เพื่อนบอก กลับมาที่บ้านก็ไปหาเพื่อนคนนั้น แล้วลองเล่นกันดู (บ้านห่างกันประมาณ 2 กม.) วัดระยะทางผ่านทุ่งนาในสมัยนั้น หน้าตาิวิทยุไม่เหมือนกันสักเท่าไร แต่กดคีย์ คุยกันได้ มีช่องให้เลือกแค่ 1 - 2 ช่องมั้งผมจำไม่ได้แล้ว มีสายอากาศชัก และมันสามารถหักลงมาได้ (นึกภาพออกมั้ย) ในระยะใกล้ ๆ ก็คุยกันได้ พอแบตหมดก็ชาร์ตใหม่ แล้วผมก็ทดลองกลับมาที่บ้านผม โดยที่เพื่อนผมก็อยู่ที่บ้านเค้า ซึ่งห่างกัน 2 กม. ก็ติดต่อกันได้แต่มันซ่า ๆ ชักเสาออกสุด ๆ แล้วก็ชัดขึ้นมาอีกนิดหน่อย แต่ยังซ่าอยู่
ครั้งนี้เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของผมที่ได้กดคีย์วิทยุสื่อสาร มาทราบตอนหลังว่าเป็นความถี่ช่วง 30MHz เป็นเครื่องไม่มีทะเบียน
หลังเลิกเรียนทุกวัน ผมจะมาขลุกอยู่ักับเจ้าวิทยุตัวนี้ ด้วยความเป็นเด็ก ไม่มีึความรู้เรื่องวิทยุสื่อสารมาก่อน ไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มีแหล่งค้นคว้าหาข้อมูลอะไร ผมอยากคุยได้ชัดขึ้น ก็เลยต่อสายไฟจากขั้วสายอากาศ BNC อ่ะนะ เอาทองแดงของสายไฟมาพัน ๆ แล้วเอาไม้ไผ่มาทำเป็นเสาสูง ๆ ประมาณหลังคาบ้านชั้น 2 ด้านบน เอาฝาหม้อที่เป็นอลูมิเนียมใหญ่ ๆ มาชูไว้บนยอดไม้ไผ่ โดยไม่ได้คำนึงถึงสายอากาศที่แท้จริงเลย ต่อขึ้นไปสายเดียวโดด ๆ ไปมัดไว้กับหูจับฝาหม้อ
และทดลองกดคีย์ "คอนแทค คอนแทค คอนแทค" ซ้ำ ๆ อยู่อย่างนี้ จนในที่สุด มีคนโต ๆ คนหนึ่งรับคอนแทคผม ฟังเสียงดูเหมือนอายุกลางคนแล้ว ผมก็ถามว่าเค้าอยู่ที่ไหน เค้าบอกว่า อยู่..... ซึ่งห่างจากที่ผมอยู่ประมาณ 7 - 8 กม. ผมดีใจมากที่ติดต่อพี่ๆ เค้าได้ ค่ำนั้น ผมก็นั่งฟังพี่ๆ เค้าคุยกัน สัพเพเหระ จนผมลงกดคีย์เข้าไปอีกครั้งกลางวงสนทนาเลย
เค้ารับคอนแท็คผม และถามนามเรียกขานผม ผมงงมาก -_-" เค้าบอกว่าชื่ออะไรก็ได้ให้ตั้งขึ้นมาเอง เพื่อแทนตัว ในสมัยนั้นหนัง พยัคฆ์ร้าย 007 เจมส์บอน อ่ะนะครับ ผมก็เลยนึกขึ้นได้ บอกไปว่าเรียกผมว่า 007 ล่ะกันครับ แล้วเค้าก็ถามว่าผมใช้สายอากาศอะไรส่งอยู่ ผมบอกเค้าว่าผมคิดขึ้นมาเอง ผมใช้ฝาหม้ออลูมิเนียมครับ เค้าก็หัวเราะกัน
คุยไปคุยมาผมก็รู้ว่านี่เป็นช่องเถื่อนนี่นา เค้าจะไม่บอกที่อยู่ที่แท้จริง เค้ากลัวตำรวจ แม้กระทั่งผมเองซึ่งเข้าไปคุยใหม่ ๆ เค้ายังไม่ไว้ใจเลย
ต่อมาวันต่อมาผมก็ไม่สามารถติดต่อใครได้อีกเลย (ภาคส่งคงพัง) แต่สามารถรับฟังได้จนในที่สุดวิทยุผมก็พังลง ด้วยความที่เป็นเครื่องคุณภาพต่ำ ลักลอบนำเข้าอีกต่างหาก ผมก็เสียดายมาก คิดไปต่างๆ นา ๆ ว่า มันพังเพราะว่าผมต่อสายมั่ว ๆ ไปที่ฝาหม้อหุงข้าวแน่ๆ ผมก็ไม่ทิ้งความตั้งใจ เก็บเงิน หาซื้อเครื่องใหม่ คราวนี้ ขอ 2 เครื่องเลย (1 คู่) จะได้ทดลองเองได้ พอไปซื้อคราวนี้ มันมีเครื่องใหม่มา ราคา 1200 คนขายบอกว่ามันติดต่อกันได้กับเครื่อง 700 ผมก็เลยเอามาอย่างละ 1 เครื่อง
เอามาลองเล่นกะน้องชาย แต่มีปัญหาตรงที่แบตหมดไวมาก -_-" เล่นไปเล่นมา ไม่นานมันก็พังไปทีละเครื่อง
ตอนนี้เริ่มหมดหวังและ จนวันหนึ่ง (ยังอยู่ในช่วง ม.ต้น) ผมผ่านแผงหนังสือในตลาดใกล้บ้านมีหนังสือวิทยุ ชื่อหนังสือ QSZ มีรูปวิทยุสื่อสารอยู่ที่หน้าปก ผมซื้อทันทีจำราคาไม่ได้แล้วว่าตอนนั้นเท่าไร ผมซื้อเป็นประจำถ้ามีเล่มใหม่มา จนเจ้าของร้านหนังสือจำได้ บอกผมว่ายังมีอีกเล่มนึงนะที่เป็นหนังสือวิทยุ คือ 100วัตต์
ผมเริ่มศึกษาอย่างจริงจังจากสื่อที่มีอยู่เพียงเท่านี้ จนเก็บเงินได้ประมาณ 3 พันบาท ก็ไปหาซื้อวิทยุสื่อสารจากร้านขายวิทยุสื่อสารจริง ๆ ในตัวเมืองปากน้ำโพ ผมไปด้วยความงง ๆ เซ่อ ๆ รู้แต่ว่าผมจะต้องซื้อมา 1 เครื่อง แล้วหาเพื่อนคุยในความถี่ จะเอาที่มีหลาย ๆ ช่อง ด้วยงบประมาณไม่เกิน 3000 บาท ทางร้านแนะนำให้มา ยี่ห้อ Yosan ดูจากหน้า ลูกเล่น เออมันมีหลายช่อง
ก็ตกลงจ่ายเงินซื้อมา 1 เครื่องราคาประมาณ 2700 บาท ถ้าจำไม่ผิดนะครับ มีเงินกลับบ้านหน่อยเดียว
(เครดิตเจ้าของภาพอยู่ในภาพครับ)
เอามาทดลอง อยู่หลายวัน สรุปว่าไม่มีใครคุยในความถี่ไหนเลยแม้แต่ช่องเดียว ผมคิดว่าสายอากาศมันคงรับได้ไม่ไกล สงสัยต้องอยู่สูง ๆ
ผมไปหาภูเขาที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไร ปืนขึ้นไปเที่ยวและเอาวิทยุขึ้นไปทดลองเปิดรับสัญญาณที่ละช่อง ดูว่ามีใครใช้ช่องไหนบ้าง เพื่อจะคอนแทคเข้าไป ผมใช้เครื่องนี้หาช่องที่มีคนใช้งานอยู่ประมาณ 1 เดือน หมดหวัง -_-" เปิดหนังสือวิทยุ เห็นมีร้านขายวิทยุหลายร้าน (แต่ตอนนั้นผมยังเด็กราคายังอื้มไม่ถึงครับ) โทรเข้าไปเสนอขายวิทยุรุ่นนี้ ผมจำไม่ได้แล้วว่าขายให้ร้านไหน ผมดูเบอร์โทรจากหนังสือวิทยุนี่แหละครับ ใช้ตู้สาธารณะแถวบ้านโทรเข้าไป เค้าสอบถามยี่ห้อ รุ่น และก็บอกว่าพี่ให้ 500 -_-" (ผมเพิ่งจะซื้อมาไม่ถึงเดือน 2700)
เค้ารับซื้อ 500 ผมก็ไม่รู้ทำไง เอาไว้ก็ใช้ไม่ได้ เอาตังไว้ซื้อเครื่องใหม่ดีกว่า ก็เลยตกลงโดยการที่เค้าให้ผมส่งเป็นพัสดุไปให้ที่ร้านเค้า แล้วเค้าจะส่งธนาณัติมาให้ผม ผมก็จัดส่งไปให้ แต่จนถึงวันนี้ ผมยังไม่เคยได้รับธนาณัติจากเค้าเลย สรุปผมโดนโกง ด้วยความเป็นเด็กทำไรไม่เป็น ทำไม่ถูก ไม่รู้จะทำไง -_-" ตั้งหน้าตั้งตารอไป รอจนผมลืมแล้วอ่ะ
พอขึ้น ม. 3 ความรู้ เล่ห์เลี่ยม เริ่มเก่งขึ้นพอตัว รู้ทันอะไรบ้างแล้ว และหนังสือ QRZ กับ 100วัตต์ ก็กระตุ้นให้ผมอยากเป็นนักวิทยุ โดยการเห็นว่ามีการสอบวิทยุ (สมัยนั้นสอบอย่างเดียว 100 ข้อ ไม่มีอบรม)
พอจบ ม.3 ย้ายเข้าไปเรียนในเมืองปากน้ำโพ ก็สมัครสอบกับ สมาคมวิทยุสมัครเล่นนครสวรรค์ HS6AN เมื่อปี 2540 จัดสอบที่ ร.ร.จิรประวัติวิทยาคม ในสมัยนั้น
ตอนไปสมัครสมัยนั้นสมาคมฯ ตั้งอยู่ที่หลังศูนย์ท่ารถ บขส. พอถึงวันสอบได้พบเห็นพี่ ๆ นักวิทยุพกวิทยุกันหลากหลายรุ่นมาก พูดคุยวิทยุกันอย่างมีเสน่ห์ เป็นแรงบันดาลใจว่าผมต้องทำข้อสอบได้ให้
พอสอบเสร็จ นั่งนับวันรอ ประมาณ 3 เดือน จะประกาศผลสอบทางหนังสือวิทยุ ตามที่พี่ ๆ เค้าบอกไว้ ว่าต้องมีการตรวจสอบประวัติกับตำรวจด้วย
จนในที่สุดประกาศผลก็ออกมา ผมสอบผ่านในครั้งแรกที่สอบ รอต่อไปอีกเท่าไรจำไม่ได้ ประกาศนียบัตรมาถึงสมาคมฯ สมาคมฯ จัดงานมอบประกาศนียบัตรฯ ผมก็ไปได้แค่หน้างาน ไม่กล้าเข้างาน
เพราะคนเยอะ และผมดูเป็นเด็ก ไม่กล้าเข้า กลัวเข้าไปแล้วทำไรไม่ถูก ผมจึงกลับบ้าน หลังจากนั้นติดต่อไปที่สมาคมฯ ขอไปรับที่สมาคมฯ ครับ ก็ได้ประกาศนียบัตรฯ มาครอบครองแล้ว ดีใจมาก
วิทยุที่โดนใจผมตอนนั้นคือ Kenwood TH28 ครับ ผมมีพี่ที่รู้จักกันทางจดหมาย (เพ็นเฟรนด์) คนหนึ่งที่อยู่เีชียงใหม่เป็นที่ปรึกษาเรื่องวิทยุอีกทางหนึ่งด้วย จำชื่อไม่ได้ แต่จำได้ว่า เค้าได้ลงข้อความในหนังสือวิทยุ มีที่อยู่ให้เขียนจดหมายไปหาได้ ผมก็เลยเขียนจดหมายไปหาสอบถามเรื่องต่าง ๆ มากมาย ประมาณ 2 - 3 ฉบับ ก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย (อาจจะเป็นพี่ ๆ ในเว็บนี้ก็ได้นะครับ ขอบคุณมากที่ให้คำแนะนำมาตลอด)
หลังจากนั้นด้วยอะไร ๆ หลาย ๆ อย่างทำให้ผมห่างจากวิทยุสมัครเล่น ด้วยการต้องเรียน ต้องใช้เงินเยอะ ยังไม่พร้อมที่จะซื้อเครื่อง ผมรอมาจนถึงปี 2548 (จากปี 2540 - 2548 รวมเวลา 8 ปี) ผมซื้อเครื่องจากเพื่อนสมาชิกในเว็บเพื่อนบ้าน
เครื่องแรกของผมในกิจการวิทยุสมัครเล่นคือ Spender TC-144H จดทะเบียนถูกต้อง และหลังจากนั้นก็มีมาอีกเรื่อย ๆ และก็ทยอยออกไปเรื่อยๆ เหมือนกัน ในตอนนี้มีใช้เพียง 3 เครื่องเท่านั้นครับ Spender TC-144H / Vertex VX-158 / Kenwood ใช้ถ่ายทอดสดผ่านหน้าเว็บ และกำลังมองหา 2G ไว้ในครอบครองอีกเครื่องนึงครับ คิดว่าแค่นี้ก็อิ่มตัวล่ะครับ คิดว่าจะหยุดแล้ว แต่ไม่รู้จะทำไ้ด้หรือเปล่า
กว่าจะเป็นผมมาถึงวันนี้ มีอุปสรรค และต้องใช้ระยะเวลาและความอดทนมาตลอด คนแต่ละคนไม่ได้มีชีวิตที่ราบรื่นไปซะทุกคนครับ
