เบื่อ นักวิทยุสมัครเล่นของไทย แสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสม บนช่องความถี่

[THUNSICA]

-" ตัดสินผู้อื่น เพื่อจะรักษาสิทธิ์ตัวเอง.." ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด และอาจเป็นวิธีที่แย่ที่สุด ด้วยซ้ำ......

-เมื่อเราตัดสินต้นหญ้าที่มาขึ้นในบริเวณบ้านเราๆก็หาวิธีทำลายมัน สุดแล้วแต่วิธีใด สืบทอดเป็นเวลานานแสนนานมาแล้ว แต่ต้นหญ้าก็ไม่ได้สูญสิ้นไปจริง... ยังเกิดขึ้นใหม่อยู่ต่อๆมาจนปัจจุบัน .....

-ความขัดแย้งเรื่องการใช้คลื่นสาธารณะในกิจกรรมรอง มีความจำเป็นที่ต้องให้ปราบQRMให้ราบให้เตียน  น้อยกว่าปราบต้นหญ้า ซึ่งเป็นวัชพืช ในพื้นที่ทำเกษตร ซึ่งเป็นกิจกรรมหลัก....

-ดังนั้นการรักษาสิทธิ์ในกิจกรรมรอง ควรทำเท่าที่จำเป็น(มาก)จริงๆ.....นะครับ

-----------------------------------------------------------

เควิน คอสเนอร์ เป็นซุปเปอร์สตาร์ในอดีต หนังโรแมนติคที่สร้างชื่อให้เขาเรื่องหนึ่งคือ Message in a Bottle

http://www.youtube.com/watch?v=lbl8q6Vag8s

มีบทสนทนาตอนหนึ่งที่น่าสนใจ/คล้ายปรัชญา อาจนำมาเปรียบเทียบได้คือ(ในเรื่องนักข่าวเข้าไปสัมภาษณ์ชายซ่อมเรือ ซึ่งกำลังทำงานอยู่ )

นักข่าว- (ฉันทำให้คุณไม่สะดวกในการทำงานตอนนี้(เกะกะ)หรือไม่)
คนซ่อมเรือ- " ไม่เป็นไรครับ.....ผมเดินอ้อมได้ "

-กิจกรรมหลัก บางครั้งยังยอมเดินอ้อม กิจกรรมรองของนักวิทยุสมัครเล่น ก็น่าจะเดินอ้อมได้บ้างเช่นกัน........ขอบคุณครับ

[poponoy]

ตรวจจับซิครับ เมื่อสอง สาม วันก่อนจะมาจับพี่ผมอยู่ ขี่ฟอร์จูนเนอร์บอร์นทอง  ผู้ชาย 4 คน  เสื้อขาวผู้เน็คไท ไม่ติดบัตร  เข้ามาขอตรวจค้น แต่พี่ผมไปทำงานกลับมาไม่ได้เลยไม่ได้เจอ อีกอย่างพี่ผมไม่ได้ขึ้นความถี่ตั้ง 6 เดือน  นึกในใจมาจับอะไรวะ แถมยังมาค้นตู้คอนโทรนซึ่งมันเป็นของสำนักงานระบายน้ำ ถามว่าเอามาทำไมแถวนี้ ผมก็นึกในใจว่าแล้วมึงไม่รู้หรือไงว่าที่มึงเข้ามามันเป็นสถานที่ราชการ แล้วอีกอย่างจะไปขอกุญแจไขห้องเก็บอุปกรณ์ของสำนักงานอีก นึกในใจอีกแหละ ว่าถ้าของหายมาใครจะรับผิดชอบ โดยเจ้าหน้าที่กลุ่มดังกล่าวเข้ามาสถานที่ราชการโดยไม่แจ้งใครเลย  พวกคุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น  อิอิ  รอติดตามนะครับเดียวจะมาบอก

ต่อสิท่านรออยู่

[sun_pom]

รอด้วยคนครับ

[HS8ZZZ]

รอด้วยคนครับ

อยากทราบจริงๆ เกิดอะไรขึ้นครับ

[THUNSICA]

"ขนาดคนอ่านหนังสือไม่ออกยังจะเอามาเป็นนักวิทยุสมัครเล่นให้ได้เลย เชื่อหรือเปล่า มีคนทำให้อมรมและสอบได้ เสียชื่อวงการนักวิทยุสมัครเล่นหมดเลย"

------------------------------------------------------------------------------------------------

- ผมมีความเห็นตามหัวข้อข้างบนซึ่งcopy มาวางไว้เป็นโจทย์ ขอเล่าประสพการณ์และแสดงความเห็นบ้าง ดังนี้ครับ....

-กิจกรรมรองของนักวิทยุสมัครเล่น เปรียบคล้ายคนเรียนรักษาดินแดน(รด.) ซึ่งจัดไว้เป็นกำลังสำรองใช้ แต่ของนักวิทยุ หย่อนยานกว่า เพราะการเรียนรด.เป็นหลักสูตรบังคับชั่วโมงเรียนจากผู้สอนที่มีวิริยะฐานะ แต่การฝึกใช้วิทยุ เป็นทักษะ เลือกหยิบ/ฝึก/ใช้ กันเองตามใจชอบ ระดับคล้ายหรือต่ำกว่าลูกเสือชาวบ้าน (ซึ่งล้มหายไปแล้ว)

-เหตุการณืสำคัญหลายครั้งที่เป็นหายนะ ที่นักวิทยุเข้าไปเป็นอาสาช่วยในด้านสื่อสารหรืออื่นๆ เช่นโรงงาน เคเดอร์ถล่ม,น้ำท่วม,ค้นหาศพผู้เสียชีวิตจากการท่องเที่ยวฯ...ผมได้เคยอยู่ในเหตุการณ์ และได้พบว่า เราจะถูกขอบคุณในด้านแรงงานที่ไปช่วย ไม่ใช่ในฐานะสื่อที่เข้าไปช่วยส่งข่าว...หมายถึงเมื่อเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ เปรียบเทียบจะทราบว่าไม่มีอันดับสำคัญ หรือเป็นส่วนเกินสำรองใช้ ที่ด้อยกว่าชัดเจน....

-การเปิดกว้างในการคัดเลือกผู้สนใจ มานอนหาวเฝ้าฟังเรื่องสารสารพัดในกิจกรรมนี้ อาจเพิ่มทั้งโอกาสเจอดาวรุ่งใหม่และค่าธรรมเนียมใสๆ เป็นคำตอบที่มีแต่ได้ของฝ่ายควบคุม ส่วนผู้ที่ถูกควบคุมหรือนักวิทยุ ที่ตั้งข้อรังเกียจให้เป็นวรรณะต่อสมาชิกใหม่ ถือว่าหากไม่อยากเล่น ก็เลิกเล่นได้ตามใจชอบ อยู่มาก็ไม่ได้สร้างสรรค์อะไรอยู่แล้ว..

-ที่ทำงานของผม มีคนชวนกันไปสอบพร้อมกันหลายคน มีคนหนึ่งเคยทำงานปีนเสาติดสายอากาศทีวีมาก่อน / เมื่อเป็นนักวิทยุแล้ว และอยู่ในงานตั้งเสาติดสายอากาศ เขามีทักษะจึงมาช่วย ในตอนหนึ่ง(แม้หลังจากอ่าน/สอบมาแล้ว)เขาเรียกหา"ฮิตชิ่ง" พอเดาออก ก็บอกเขาว่านี่เรียก"เฟสชิ่งไลน์" ตอนเป็นช่างเสาทีวีเขาเรียกอย่างนั้นเป็นเข้าใจ ผมบอกเขาว่า แต่นี้ต่อไปเรียกเฟสชิ่ง ...แล้วกัน...(จำเรื่องนี้ได้เพราะรู้สึกดีใจ ที่ชี้ทางให้ผู้อื่นได้)

-หลายครั้งที่ผมเห็นรถ10ล้อขับช้า(รถหนัก)แล้วพยายามชิดซ้ายให้เราแซง พร้อมให้สัญญานไฟเลี้ยวบอกทางข้างหน้าให้ด้วย / บ่อยเช่นกันที่เห็นรถเล็ก ขับช้าในเลนขวา ตลอดทาง และอีกหลายรูปแบบที่แตกต่างกัน เรียกผลว่า ขับดี/ขับเลวได้ หมายถึงการศึกษาไม่ได้การันตีอะไรเลยในเสรีภาพแบบนี้....

-การออกอากาศของนักวิทยุสมัครเล่น เป็นเชิงปฏิบัติ ซึ่งมีการหยิบยกประสพการณ์มาถ่ายทอดให้กัน มากกว่าการสอนทฤษฎี เพราะความถี่เป็นโอกาส ไม่ใช่โรงเรียนหรือปฏิบัติการจริง รู้เห็นอะไรก็ต้องนำไปกรองก่อนเก็บ ไตร่ตรองเพื่อตัวเอง ครูในอากาศจึงเป็นทฤษฎีที่ไม่เรียงบรรทัดเหมือนในหนังสือเรียน หมายถึงการเรียกภูมิ/วุฒิ เพื่อสอบมาพูดๆแบบไม่ปะติดปะต่อ,เพื่อมายืนเป็นแรงงานสำรองในฐานะสื่อ ......คงไม่จำเป็นหรอกครับ

-คนไม่มีการศึกษา ก็อาจมีเรื่องเสียสละมาเล่าให้เป็นตัวอย่างได้ ที่ผ่านมา เห็นชัดเจนคือรักษาสิทธิจนมองดูเห็นแก่ตัว เห็นมากจนเบื่อเหมือนกัน..จึงอยากให้เปิดกว้าง อยากมีความหวังจากคนกลุ่มอื่นไม่ว่าจะมีการศึกษาหรือไม่...

-วงการนักวิทยุสมัครเล่น เป็นกิจกรรมรอง ไม่มีผลงานที่เป็นสากลหรือชัดเจน ไม่มีชื่อเสียง และเสียชื่อเรื่องการพูดก่อนคิด มานานแล้วครับ....

-นึกออกเท่านี้ก่อนครับ

[hs3oxx]

ผมเลือกที่จะปิด  เมื่อไม่อยากฟังคำพูดจาไม่ดี  ไม่เก็บมาคิดไม่ใส่ใจ  เพราะเราเองจะเป็นทุกข์เอง

[DateChainat_E22TRU]

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ขอความร่วมมือ ใช้คำสุภาพในการใช้เว็บบอร์ด เป็นการให้เกียรติ์ตัวท่านเอง สถานที่ และเพื่อนร่วมเว็บบอร์ด


จากชีวิตที่ผ่านมา เท่าที่ผมเคยสัมผัสคนที่การศึกษาน้อย
ความประพฤติน่านิยมกว่าพวกที่กระหยิ่มว่าเรียนมาสูงมีให้เห็นเยอะ
ผมเองมีเพื่อนตั้งแต่ระดับไม่ได้เรียน จนถึง ป.โท
หลายๆครั้งที่พบว่า พฤติกรรมคน ป.4 กับ ป.โท ไม่ได้ต่างกันเลยครับ

และวงการนักวิทยุสมัครเล่นเสียชื่อหรือไม่เสียชื่อ
ไม่ได้เกิดจากนักวิทยุสมัครเล่นรุ่นใหม่ที่อบรมและสอบ หรือรุ่นเก่าที่สอบมา
หากแต่เป็นนิสัยส่วนตัวของแต่ละคนครับ

[2eo]

  ผมเคยเปิดวิทยุฟังขณะขับรถ  แล้วเจอการสนทนาแปลก หรือการกระทำแบบที่เจ้าของกระทู้ยกตัวอย่างมา...

  ในรถ  มีคนอื่นนั่งไปด้วย (ไม่ใช่นักวิทยุ) 

  ผมรำคาญมากกับเสียงแปลกๆ เลยบ่นไปว่า   พวกนี้ใช้วิทยุเปลืองไฟเปล่าๆ

  คนในรถที่ไม่ใช่นักวิทยุบอกว่า    แล้วพี่ก้อเปิด ฟังให้มันเปลืองไฟอยู่ได้..

  ผมเอื้อมมือไป   ปิด  วิทยุ...

    จบ


    ปัจจุบันผมไม่กล้าเปิดวิทยุย่านสมัครเล่นให้ใครคนอื่นได้ยิน   ความภูมิใจเมื่อครั้ง 10 กว่าปีก่อนกับปัจจุบันนี้มันต่างกันมาก

ที่ไม่เปิดให้คนอื่นได้ยินก้อกลัวเค้าจะว่าวงการวิทยุของเรา เสียตังไปเป็นหมื่นเป็นแสน  เอามาทำกันแค่นี้เอง

[prakittipong]

ผมเองก็เป็นนักวิทยุสมัครเล่นน้องใหม่ เพิ่งขอนามเรียกขานมาได้เดือนกว่าๆ เอง แต่ผมสอบได้ประกาศนียบัตรพนักงานวิทยุฯ ตั้งแต่ปี 2538 (16 ปีที่แล้ว) ตอนที่สอบได้ใหม่ๆ ตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ชั้นมัธยม และไม่มีเงินมากพอที่จะไปซื้อเครื่อง ทำให้ไม่สามารถขอนามเรียกขานได้ (สมัยก่อนจะขอนามเรียกขานได้ ต้องมีเครื่องวิทยุในครอบครองก่อน)
ทำได้แต่เพียงขอยืมเครื่องเพื่อนๆ หรือขอยืมอาจารย์ มาเปิดฟังนักวิทยุสมัครเล่นรุ่นพี่ QSO กัน ก็ยังไม่เคยได้ยินคำไม่สุภาพ หยาบคายในความถี่นักวิทยุสมัครเล่น รู้สึกได้ถึงความจริงใจ เป็นมิตร
แต่ก็ได้แต่เฝ้าฟัง ไม่มีโอกาสได้สนทนากับใคร เพราะไม่มีเงินไปซื้อเครื่อง
จนเวลาล่วงเลยมา 16 ปี ได้ทำงาน พอมีเงินซื้อเครื่อง - ขอนามเรียกขาน
แต่เมื่อเปิดฟังเพื่อนๆ QSO กัน ก็รู้สึกได้ถึงความแตกต่างไปจากสมัยที่ผมรู้จักวิทยุสมัครเล่นใหม่ๆ อาจเป็นเพราะคนในสังคมทุกวันนี้ มีคุณธรรมต่ำลง ทำให้สังคมเสื่อมลง
ก็คงต้องอาศัยพวกเรา นักวิทยุสมัครเล่นที่ยังมีจิตสำนึกในความเป็นนักวิทยุ ช่วยกันสอดส่องดูแล ได้ยินเพื่อนคนไหนออกนอกลู่นอกทาง ก็ช่วยสะกิดเบาๆให้รู้ตัว เพื่อที่สังคมนักวิทยุสมัครเล่น จะได้กลับมาเหมือนเดิม

E22UGP
QRU73

[hs1yhj]

การอบรม แล้วสอบเป็นการคัดเลือกนักวิทยุสมัครเล่นเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดแล้ว ถ้าไม่สามารถผ่านได้ น่าจะไปใช้ เครื่องแดงเลย ไม่ต้องสอบ