ฮึ่ม ติดตามมานานไม่ได้ออกความคิดเห็นแต่ขอสัดนิด คนไทยชาวพุทธทุกคนมี รัก โลภ โกรธ หลง อยู่กันทุกคนแต่จะมากน้อยก็แล้วแต่ละบุคคนที่จะแสดงออก
ทุกคนย่อม มีผิด มีถูก มีพลาดพลั้งกันได้ทุกคนจะมากจะน้อยก็คละเคล้ากันไป แต่มีสิ่งหนึ่งที่สังคมไทยไม่คลายความรู้สีกให้แก่กัน คือการให้อภัย ไม่มีอะไรที่จะ
เป็นกุศลได้มากว่า การหยิบยื่นโอกาสให้กับคนที่ได้กระทำผิดต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ถ้าเขาผู้นั้นได้สำนึก และรู้สึกผิดต่อสังคมในการกระทำที่ได้ทำลงไป แต่ถ้าได้
ให้โอกาศแล้วแต่ไม่รับการหยิบยื่นโอกาสนั้น ก็สุดแล้วแต่เวรแต่กรรม
ยังไงก็ขอให้อยู่ในความพอดีนะคับ รู้แพ้ รู้ผิด รู้พลาด รู้ชนะ รู้ให้อภัย ทุกคนก็ไม่ได้ดีเต็มร้อย มีดีและไม่ดีปะปนกันไปยังก็ให้คิดถึงวันที่ดีกันไว้ จะได้ไม่เป็นทุกข์ทั้ง
สองฝ่าย จบได้ก็จบครับ
