ผมอยากให้ทุกคนดูคลิปนี้จนจบ....
ตลอดเวลาผมคอยฟังอันนี้และเตือนใจให้ใจเย็นเสมอ ตอนผมถูกน้องคนนึง ทำอะไรโง่ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ข้อมูลความเลวมากมายของน้องคนนั้นหลั่งไหลมาจากเพื่อนๆ ที่หวังดีทุกท่าน
แต่ผมไม่เคยเอาออกมาพูดประจาน เพราะผมดูคลิปนี้เตือนใจเสมอ
แม้แต่วันสุดท้าย ที่น้องคนนี้โทรมาแสดงความเก๋า ความนักเลง หยาบคาย ต่างกับการ post แบบไร้เดียงสา
ตีสองหน้าแบบปัจจุับัน ผมถึงกับระเบิดคำพูดไปว่า "ตลอดเวลาที่ผ่านมา กู นึกว่า มึง เป็นน้องตลอดมา ถึงไม่เคยตอบโต้อะไร"
แล้วไอ้น้องคนนี้ก็สวนมาว่า "ไอ้เหี้ย..ไอ้เตี้ย ไอ้คอสั้น กูไม่ได้เห็นมึงเป็นพี่เป็นน้อง กูเห็นมึงเป็นศัตรู อย่าให้กูเจอมึงที่ไหนกูจะล่อให้"
ความตกใจ ทำให้ตาผมสว่าง ความกลัว ทำให้ผมต้องรีบวิ่งแจ้น ไปโรงพัก และแจ้งความไว้ ว่า
ไอ้คนที่ข่มขู่ผม มันคือใคร ชื่ออะไร บ้านอยู่ที่ไหน ใช้เบอร์โทรอะไร ไว้เป็นหลักฐาน เผื่อวันนึงอยู่บ้านดีๆ จะมีคนมาหาเรื่อง
ถึงบ้าน ความที่ผมขี้กลัว และขี้ตกใจ เลยต้องลำบาก ตำรวจนอกเครื่องแบบมาประจำที่ปั๊มตลอด เพื่อความอุ่นใจ ทำให้พอหายกลัวบ้าง
แต่ด้วยความที่คิดคำเดียวว่า "วิทยุสมัครเล่น" ถ้าเล่นแล้วทำให้ชีวิตต้องอยู่แบบหวาดกลัว อย่าเล่นซะดีกว่า
เลยพยายามเลี่ยงๆ กะจะทิ้งวงการ แต่บังเอิญ ความรู้ที่ อ.พรชัย ให้ผมมา เพื่อนๆ ให้ผมมามันเยอะ จนผมคิดว่าผมยังติดหนี้ APRS
ผมเลยพยายามทำทุกอย่าง ให้ความรู้กลับไปหาเพื่อนๆ วันๆ นั่งหาเรื่องมา post สร้างกระแส aprs เขียนบทความช่วยกับพี่บอย
ลงหนังสือ ลงเวป เพื่อให้เพื่อนๆ ได้รู้จัก aprs ผมไปบริจาคของ บริจาคอุปกรณ์ให้กองทัพ จัดงานต่างๆ ช่วยงานต่างๆ ของสังคมตลอดมา
เพื่อตอบแทนวงการ APRS
ผมสงสัยอยู่เรื่องนึงของความแปลก ถ้าผมขายของอยู่ดีๆ มีคนๆ นึงมาขายแข่งผม แต่ขายโครตแพง ผมจะนั่งขำ นั่งดีใจ
มันนึกจะแข่งทั้งที ดันขายแพงแบบนี้เข้าทาง กลับกัน ถ้าไอ้นี่ดันมาตัดราคา ผมจะนึกว่า มาทีหลังดันมาตัดราคาขาย ค่อยน่าโมโห
ผมนึกไม่ออกเหมือนกันว่าคนประเภทไหน ที่คิดเรื่องนี้ไม่ออก
ผมขายแพงเพราะผมขี้เกียจทำ ไม่อยากทำ ใครอยากซื้อก็ซื้อไป ไม่อยากแพงก็ทำเองให้ได้....
แต่ก็ยังไม่วาย...มีคนๆนึงมานั่งขยัน ตีบทไร้เดียงสา ไปช่วยประชาสัมพันธ์ ว่า hs2tei ขูดเลือดขูดเนื้อ เลวอย่างนั้นอย่างนี้
ขายของแพง ต้องที่นี่เลยขายถูกๆ มีน้ำใจให้เพื่อนๆ
โถ.... ขายถูกๆ แล้วเค้าไม่เอา เค้าวิ่งหาคนอื่นกันหมด มันควรพิจารณาตัวเองแล้ว.... ถึงขนาดต้องเอาของฟรีวิ่งไปติดที่นั่นที่นี่
แล้วตามไปเก็บตังค์ แถมกลัวคนไม่รู้ความดี ต้องไปเอาคอนซายเค้าขึ้นมาสมัคร post สรรเสริญความดี ยกย่องตัวเอง
ไม่ได้รู้เลยว่าเจ้าของคอนซาย เค้าคุยกับคนอื่นถึงไหนแล้ว ว่าเค้าไม่เคยเข้า hamsiam วันๆ ทำงานกับช่วยเมียขายของทำมาหากิน
ดราม่า มันคือหนังชีวิต เรื่องมันยาว มีตอนต่อไปเสมอ แต่ถ้าพระเอกไม่แสดง ผู้กำกับมันดำเนินเรื่องต่อไม่ได้ มันต้องจบหนังเรื่องนี้
แต่ถ้าพระเอกยังชื่นชมเรทติ้ง อยากให้ผู้ชมมาติดตามต่อ เดี๋ยวอัตชีวประวัติ ที่เก็บๆ ไว้จะได้เอามาสร้างหนังให้คนชมเป็นตอนๆ ต่อไปเรื่อย...
วันนี้เรื่อง "วิทยุสมัครเล่น" ตอนหน้าเดี๋ยวว่ากันเรื่อง "ช่างซ่อมรถ ที่มีเงินมาจากการยักยอกของในศูนย์ไปขาย" และตอนต่อๆ ไป
จนกว่าพระเอกจะเลิกเล่น ลิเกโรงนี้ก็เลิกไป