ตั้งข้อสังเกตุมา 2-3 เดือนแล้ว ช่วงนี้ ของมือสองในเวป ขายออกยากมากๆ ซึ่งผู้ค้าทั้งขาประจำและขาจร ทั้งผู้ที่เปิดร้าน ทั้ง
ผู้ที่ขายเป็นงานอดิเรก ต่างก็เจอวิกฤตินี้กันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเป็นเมื่อ 2-3 ปีก่อน ใครเอา 229 หรือ 241 มาลงขายในราคา
4-5 พันบาท เป็นได้แย่งตะครุบกันให้มือเลือดกันไปข้างหนึ่ง แต่ตอนนี้ ทั้งๆที่พวกเราก็ช่วยกันอัพ ช่วยกันขาย ช่วยกันเชียร์ ก็ไม่
ไปไหนเลย มีของแถมก็แล้ว ลดราคาให้ก็แล้ว ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขายได้
หลักๆของตลาดแบ่งเป็น 3 กลุ่มคือ ระดับบน กลุ่มนี้เน้นเครื่องเบส ไมค์แสตนด์ และเครื่องโมบายล์ราคาแพง กลุ่มนี้มีกำลังซื้อ
สูงมาก แต่กลับเป็นกลุ่มที่มีจำนวนน้อยที่สุด รองลงมาคือระดับกลาง กลุ่มนี้ มีกำลังซื้อพอสมควร และมีจำนวนมากกว่ากลุ่มแรก
และกลุ่มสุดท้ายระดับล่าง กลุ่มนี้ เป็นกลุ่มที่มีจำนวนมากที่สุด แต่กำลังซื้อก็ด้อยกว่า 2 กลุ่มบนมาก และจะเน้นของถูกราคาหลัก
ร้อย-หลักพันต้นๆเท่านั้น และส่วนมากกจะซื้อมาใช้งานแบบเฉพาะกิจ ไม่ได้เน้นความทนทาน
กลุุ่่มหนึ่งกลับกลุ่มสอง อาจถ่ายเทอุปกรณ์บางชนิดไปมาระหว่างกัันได้ และส่วนมาก กลุ่มหนึ่งจะมาดึงไปจากกลุ่มสอง แต่สมาชิก
ในกลุ่มหนึ่งคือหน้าเดิมๆไม่กี่คน การขายเครื่องเบส ไมค์แสตนด์ หรือโมบายล์ราคาสูงๆ จึงมักวนเวียนอยู่ในกลุ่มคนไม่กี่คนนี้เท่า
นั้น
หากจะเจาะกลุ่มตลาดล่าง สถานการณ์ตอนนี้ เครื่องจีนระบาดหนัก ของใหม่แกะกล่องจากจีน สามารถใช้งานได้ทั้งเครื่องดำและ
เครื่องแดงในตัวเดียวดัน และราคาก็แค่พันกว่าบาทเท่านั้น ยิ่งทำให้เครื่องมือสองของตลาดในกลุ่มนี้ทรุดลงไปอีก สังเกตุได้จากร้าน
ค้าปลีกย่อย(ในเวปและนอกเวป)ต่างก็มาจับเครื่องจีนขายมือหนึ่ง โดยยึดเอาราคาถูกและขายเป็นจำนวนมากไว้ก่อน และเท่าที่สอบถาม
กำไรเครื่องละ 50 -100 บาท/เครื่องเท่านั้น เพื่อความอยู่รอด
มาถึงกลุ่มพ่อค้าสมัครเล่นบ้าง บอกตรงๆ ว่ากลุ่มนี้น่าจะได้รับผลกระทบจากต้นทุนมากที่สุด เพราะซื้อเพียงไม่กี่ชิ้น จะขายของ
ชิ้นอื่นเพื่อเฉลี่ยให้ขาดทุนน้อยที่สุดก็ทำไม่ได้ และด้วยความที่มีทักษะในการขายน้อยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว การจะประสบความสำเร็จในการ
ขาย(ไม่ให้ขาดทุน) ก็ยากตามไปด้วย
และหลายๆคน เริ่มคำนึงถึงค่าใช้จ่ายประจำวันแล้ว เมื่อก่อน เงิน 100 บาท สามารถกินข้าวได้ครบ 3 มื้อ แต่ ณ วันนี้ กลับใช้ซื้อ
อาหารได้เพียง 2 มื้อ ไหนจะคาน้ำมันรถ ไหนจะครอบครัว ไหนจะเมีย ไหนจะลูก ไหนจะค่าผ่อนรถ ไหนจะค่าผ่อนบ้าน ไหนจะค่าบัตร
เครดิต ไหนจะค่าภาษีสังคม ฯลฯ
ขออนุญาตเสียว คำว่า หรือว่าถึงจุดอิ่มตัว สำหรับผม อ้วกไปหลายรอบแล้วอ่ะครับ อิอิอิอิอิ
การเรียนรู้และชอบในสิ่งนี้ เป็นมานานตั่งแต่ผมเล่นปั้นขี้ดินได้แล้ว สมัยก่อนใช้กะลาสองฝากับเชือก
ตามที่ผู้ใหญ่ที่แนะให้เล่น แบบว่ามันหนุกดี ตะโกนใส่กะลาห่างกัน 5เมตรเชือกว่าว เฮ้ยมันได้ยินด้วย
มานั่งนึกๆดู ผมตะโกนข้ามคลองจะดังสะกว่า ไม่ต้องมาพายเรือเอากะลาไปส่งให้
นิทานกระทู้นี้สอนว่า........ เอาแค่ชอบ เอิ๊กๆ
