เมื่อก่อนเคยคิดนะครับว่าเวรกรรมต้องไปชดใช้หลังจากที่เราหมดลมหายใจไปแล้วแต่พอโตขึ้นได้รู้อะไรเยอะขึ้นโดยเฉพาะคนใกล้ตัวที่เรารักได้จากไปที่เคยคิดไว้ตอนเด็กนั้นมันตรงกันข้ามเลย คนเรานั้นไม่ต้องรอหมดลมหายใจถึงจะไปชดใช้เวรกรรม คนเราได้ชดใช้ในขณะที่เรามีชีวิตอยู่นี่แหละครับแต่บางคนไม่รู้ตัวมัวแต่โทษสิ่งต่างๆทั้งๆที่ตัวเราเป็นคนทำและได้รับผลนั้นเองไม่ต้องโทษใคร
เห็นด้วย
ตายไปกรรมก็ไม่มีหรอกเป็นแค่ขี้เถ้าไม่ต้องกลัวใช้กรรมชาติหน้า ใช้มันชาิตินี้แหละ ถ่ายทอดสัญดานไปถึงลูกหลานนั่นคือชาติหน้าของท่านที่ท่านหวังนั่นเอง
