เล่าขำๆนะครับแต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง และไม่คิดว่าจะเกิด
เหตุเกิดใน กทม วันนี้เหงาๆผมลองqsy ไปแอบฟังชาวบ้านเค้าคุยกัน หลายๆช่อง หลายความถี่ สนทนากันออกรถออกชาติมาก
บางครั้งหนีไม่พ้นด้านล่าง บางครั้งก็ลิ้นลัว ถ้ากลิ่นละมุดออกมาตามความถี่ได้คงคุ้งทั่ว มีหลายรูปแบบและหลายวจี ที่เปล่งออก
มา หลายๆคนก็คุยแต่วิชาการ บางคนก็สนุกสนานจนพ่อขุนเรียกพี่ หรืออาจจะเป็นเพราะความสนิทกันมาก เลยลืมว่าความถี่ไม่ได้
คุยและฟังกันอยู่สองคน และบางช่องก็เป็นพรรคพวกเพื่อนฝูงที่คุยกันประจำ พอเราคอนแทร็กเข้าไปกะจะร่วมวงน้ำลายชะหน่อย
เจอกลับคำถามที่ตัดบทและไปต่อด้วยคำพูดไม่เป็นเลย พอทดสอบสัญญานเสร็จ ถามเรามีข้อความอะไรอีกมั้ยครับ แค่นั้นแหละ
ใส่เกียร์ถอยเลย ตั้งหลัก qsy ต่อเผื่อจะได้เจอคอลูกอีสาน คือกัน
เลยมานั่งทบทวนตั้งสติ ฮึ่มต่อไปตูต้องพยายามเป็นพวกเขาให้ได้จะได้ใช้วิทยุคุยกับเขานานๆ ไม่ใช้แค่คอน
แทร็ก ทดสอบสัญญาน แล้วก็จบข้อความ ปิดเครื่องเอาหนุนหัวแล้วก็หลับ ยิ่งรีพีคเตอร์ด้วยแล้ว กดคีย์กันหาช่องแคบเบียด
แทบไม่ได้เลย ไม่เชื่อลองสแกนไปฟังครับปริมลฑลนี่แหละ คุยมันดีมุขเยอะ เสียบสับคีย์ฉับๆๆๆยังกะมาม่าหมูสับ อ่านขำๆนะครับ
เก็บกดเลยเอามาเล่าสู่กันฟังไม่ต้องเครียดนะพี่น้อง ผมทำใจได้ละ
