น่าสงสารครับ สุนัขที่ถูกเจ้าของปฎิเสธ ไม่เลี้ยงดูต่อ มันจะเศร้ามากครับ
กรณีอย่างผม ช่วงน้ำท่วมบ้านที่เลียบคลองทวีวัฒนา น้ำกำลังมา เลยตัดสินใจเอา
สุนัข 3 ตัวที่เลี้ยงไว้ไปฝากบ้านน้าที่ต่างจังหวัด วันสองวันแรกผมยังอยู่ด้วยก็ดูเค้าสนุกกับการวิ่งไปมาในที่ใหม่
พอผมกลับมาสู้กับน้องน้ำได้ 3-4วัน น้าโทรมาบอกว่า ไอ้ลูกชายผม ไม่ยอมกินข้าว ซึมทั่งวัน ไม่เล่น ไม่วิ่ง ปกติมันเป็นหมาที่ซนมาก
จนต้องหาเวลาไปเยี่ยมมันครับ ยอมขับรถจาก กทม อ้อมไปอ้อมมา เพื่อขึ้นไปหามันที่บุรีรัมย์ สองวัน แล้วก็ขับกลับ กทม
จนน้ำที่บ้านเริ่มแห้ง ก็รีบไปรับเค้ากลับมาบ้านครับ ลองพิจารณาใหม่นะครับ สุนัขก็เหมือนคนนะครับ มีจิตใจ เศร้าเป็นเจ็บเป็น ฟังภาษาคนเข้าใจ เพียงแต่เค้าพูดไม่ได้อย่างเดียวครับ
ไอ้ตัวนี้แหละครับที่ทำให้ผมต้องยอมขับรถไปกลับ กทม-บุรีรัมย์ เพื่อแค่ไปให้มันเห็นหน้า
เห็นด้วยอย่างยิ่งคับ บ้านผมอยู่ กทม. แต่ได้ไปทำงานที่ศรีสะเกษ เลยต้องเอาไปฝาก พ่อกับแม่ ที่อุดรฯเลี้ยง กลับไปหาทุกเดือน ทนไม่ไหวเลยเอามาวิ่งเล่นที่ไซน์ งานศรีสะเกษ ของผมโกลเด้นคับ มันชอบนั่งเบาะหน้าคู่ผม แฟนต้องไปนั่งหลังเลยอ่ะ เพราะรำคาญแบบว่าจะขอนั่งเบาะหน้าคู่ผม...คิดแล้วน่ารักดีอ่ะ
