กระทำชำเราอย่างไร จึงไม่ผิดกฎหมาย (ที่แก้ไขใหม่)

[hs6hbc]

 กระทำชำเราอย่างไร จึงไม่ผิดกฎหมาย (ที่แก้ไขใหม่)
วันอังคารที่ 20 มีนาคม 2012 เวลา 15:24 น. เขียนโดย ทวีเกียรติ มีนะกนิษฐ หมวด เวทีทัศน์

เดิมกฎหมายอาญาลงโทษผู้ที่ข่มขืนกระทำชำเราหญิงที่มิใช่กรรยาตน และคุ้มครองเด็กหญิงอายุไม่เกิน 15 ปี มิให้มีใครมาล่วงเกินทางเพศกับเธอ ไม่ว่าเธอจะยินยอมหรือไม่ยินยอมก็ตาม ด้วยกฎหมายเห็นว่าความเป็นหญิงหลังความเป็นเด็กหญิงนั้น เป็นจุดอ่อนสำคัญในทางเพศ ต้องอันอายขายหน้า เสียหายมากมายทั้งทางสรีระ เกียรติยศชื่อเสียง รวมทั้งการศึกษาอาชีพและความเป็นอยู่ในสังคมที่สำคัญ อาจท้องและต้องรับภาระนั้นไปตลอดชีวิต

ผู้หญิงได้เสียกับผู้ชาย ผู้หญิงอับอายแต่ผู้ชายกลับคุยฟุ้ง

กฎหมายคุ้มครองเฉพาะผู้หญิงเพื่อให้ผู้ชายได้ตระหนักและเคารพความเป็นหญิงให้มากเพราะผู้ชายได้เปรียบผู้หญิงในเรื่องทางเพศอยู่ทุกประตูแล้ว แต่เมื่อความหมายของการชำเราเปลี่ยนไปตามใจกลุ่ม “สิทธิสตรี” ที่ไม่เข้าใจสถานภาพและความสำคัญของเรื่อง สตรีกลุ่มนี้ได้ทำลายกำแพงอันมั่นคงที่ใช้ป้องกันเพศเดียวกับเธอลงอย่างราบคาบโดยอ้างความ “ไม่รู้ผิดชอบและไม่สามารถบังคับตนเองได้”

บทบัญญัติ 276, 277 ใหม่ ทำให้เกิดช่องว่างที่ให้ชายกระทำความผิดต่อหญิงได้ โดยไม่เคยทำได้มาก่อน กล่าวคือ

มาตรา ๒๗๖ บัญญัติว่า “ผู้ใดข่มขืนกระทำชำเราผู้อื่นโดยขู่เข็ญด้วยประการใดๆ โดยใช้กำลังประทุษร้าย โดยผู้อื่นนั้นอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ หรือโดยทำให้ผู้อื่นนั้นเข้าใจผิดว่าตนเป็นบุคคลอื่น ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สี่ปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่แปดพันบาทถึงสี่หมื่นบาท

การกระทำชำเราตามวรรคหนึ่ง หมายความว่าการกระทำเพื่อสนองความใคร่ของผู้กระทำโดยการใช้อวัยวะเพศของผู้กระทำกระทำกับอวัยวะเพศ ทวารหนัก หรือช่องปากของผู้อื่นหรือการใช้สิ่งอื่นใดกระทำกับอวัยวะเพศหรือทวารหนักของผู้อื่น ….”มาตรา ๒๗๗ บัญญัติว่า “ผู้ใดกระทำชำเราเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีซึ่งมิใช่ภริยาหรือสามีของตน โดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สี่ปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่แปดพันบาทถึงสี่หมื่นบาท

การกระทำชำเราตามวรรคหนึ่ง หมายความว่าการกระทำเพื่อสนองความใคร่ของผู้กระทำโดยการใช้อวัยวะเพศของผู้กระทำกระทำกับอวัยวะเพศ ทวารหนัก หรือช่องปากของผู้อื่นหรือการใช้สิ่งอื่นใดกระทำกับอวัยวะเพศหรือทวารหนักของผู้อื่น …” 1.  เนื่องจากความหมายของคำว่า กระทำชำเรา หมายถึง “การกระทำเพื่อสนองความใคร่ของผู้กระทำ”

ดังนี้หากผู้กระทำไม่ได้มีความใคร่อะไรกับหญิงนั้นเลยแต่ทำไปด้วยความแค้น เพื่อความสะใจอะไรบางอย่าง เรียกว่า ไม่ได้มีอารมณ์ทางเพศเลย ก็จะไม่มีความผิดตามมาตรานี้

อีกประการหนึ่ง จากข้อสอบ O-NET ปีนี้เอง(ก.พ.2555) ข้อหนึ่งที่ว่า “หากเกิดอารมณ์ทางเพศ จะทำอย่างไร, ออกไปเที่ยวกับเพื่อนต่างเพศ ... พยายามข่มตานอน ... ปรึกษาครอบครัว ... เล่นกีฬา ... (ไม่มีว่า “ให้ช่วยตัวเอง)...  ” นักเรียนส่วนใหญ่ก็จะตอบว่า “เล่นกีฬา” ... แต่คำตอบที่เฉลยออกมาโดยอ.อุทุมพรปรากฏว่าเป็น “ปรึกษาครอบครัว”

พอดีผมอ่านข่าว พ่อเลี้ยงข่มขืนลูกเลี้ยง ... เลยนึกในใจว่าหากนักเรียนไปปรึกษา พ่อเลี้ยงเขาคงไม่ผิดมาตรานี้เพราะเขากระทำไปเพื่อ “สนองความใคร่ ของนักเรียน” ไม่ใช่ “กระทำเพื่อสนองความใคร่”ของเขา

การกระทำดังกล่าวจึงไม่ใช่การกระทำชำเราตามกฎหมายที่ได้แก้ไขใหม่

2.การใช้สิ่งอื่นใดกระทำกับอวัยวะเพศหรือทวารหนัก  “หากสิ่งอื่นใด ไม่ได้หมายถึง อวัยวะอื่นใด การใช้นิ้วแหย่เข้าไปในอวัยวะเพศหรือทวารหนักก็ย่อมไม่มีความผิด ผิดตามมาตรานี้ เพราะหากคำว่าสิ่งอื่นรวมถึงอวัยวะอื่นใดด้วย การเอามือลูบคลำ กระทำกับอวัยวะเพศหรือทวารหนัก กลับกลายเป็นการกระทำชำเราสำเร็จแล้วล้างก้นให้เด็กด้วยความ รักใคร่ เอ็นดู ก็เป็นชำเราได้... พ่อ แม่ ลุง ป้า น้า อา ผู้รับเลี้ยงเด็ก ก็จะเสี่ยงที่จะถูกดำเนินคดีฐานนี้ได้หากเด็กนั้นไม่ยินยอมให้ล้างก้น แพทย์ที่สอดใส่เครื่องมือตรวจภายในหรือตรวจต่อมลูกหมากทางทวารหนักก็อาจถูกกล่าวหาดำเนินคดีฐานนี้ได้

3.เด็กหญิงอายุไม่เกิน 15 ปี ถูกสามีชำเราได้โดยไม่มีความผิดเพราะมาตรา 277 บัญญัติว่า “ผู้ใดกระทำชำเราเด็กอายุยังไม่เกิน 15 ปี ซึ่งมิใช่ภรรยาหรือสามี ของตนโดยเด็กนั้นจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม

มาตรานี้หมายถึง หากเป็นสามีภริยากันแล้ว ชำเราได้ แม้ว่าเด็กหญิงนั้น จะไม่ยินยอมก็ตาม เพราะ คำที่ว่า “ซึ่งมิใช่ภรรยาหรือสามีของตน” เป็นองค์ประกอบในทางปฏิเสธ กล่าวคือ หากเป็นภริยาหรือสามีของตนแล้วย่อมกระทำได้ เพราะไม่เข้าองค์ประกอบของมาตรานี้

ดังนั้น แม้เด็กหญิงนั้นจะไม่ยินยอม (ถูกข่มขืนใจ) ก็ตาม สามีผู้กระทำก็จะไม่กลับไปผิดตามมาตรา 276 อีก เพราะเป็นคนละมาตรากัน จะว่ากรรมเดียวผิดหลายบท ลงโทษตาม 276 ก็ไม่ได้  เพราะมาตรา 277 ให้สามีข่มขืนกระทำชำเราภรรยาของตนได้อยู่แล้ว มาตราอื่นจะมาเอาผิดอีกไม่ได้

ด้วยเหตุนี้ ข่มขืนกระทำชำเราเมียเด็กอายุไม่เกิน 15 ปีจึงเป็นอำนาจกระทำของสามีได้

แต่หากสามีกระทำต่อภริยาที่อายุกว่า 15 ปีแล้ว จะทำไม่ได้เพราะเป็นความผิดตามมาตรา 276

4.เด็กชายอายุไม่เกิน 15 ปี กระทำชำเรากับเด็กหญิงได้ แม้สมัครใจกัน กฎหมายให้เป็นความผิดทั้งคู่ เพราะไปตัดคำว่า เด็กหญิงออก โดยเปลี่ยนเป็น “เด็กอายุไม่เกิน 15 ปี”  เด็กชายจึงได้เปรียบเด็กหญิง เพราะสมัครใจหลับนอนกัน ก็ถือว่าเด็กหญิงกระทำความผิดต่อเด็กชายด้วย

นอกจากเด็กหญิงอาจตั้งครรภ์ได้แล้ว ฝ่ายชายกลับจะฟ้องเรียกค่าเสียหายจากเด็กหญิงได้อีกเพราะถือว่าเด็กหญิงกระทำความผิดอาญาฐานกระทำชำเราเด็กชายด้วย
ขอบคุณกฎหมายที่ให้เด็กชายได้เปรียบ !!!

[popz_civic]

อืม..ก้อไม่แปลก ที่จะสอบตกกันยกประเทศ ^^"

[แฮมโคราชา]

“ซึ่งมิใช่ภรรยาหรือสามีของตน”
คำว่า ภรรยา หรือ สามี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ของไทย กำหนดให้ชายและหญิงต้องมีการจดทะเบียนสมรสต่อหน้านายทะเบียนแล้วเท่านั้น จึงจะถือว่าเป็นภรรยาหรือสามีโดยถูกต้องตามกฎหมาย
"ม. 1457 การสมรสตามประมวลกฎหมายนี้จะมีได้เฉพาะเมื่อได้ จดทะเบียนแล้วเท่านั้น"
"ม. 1458 การสมรสจะทำได้ต่อเมื่อชายหญิงยินยอมเป็นสามี ภริยากัน และต้องแสดงการยินยอมนั้นให้ปรากฏโดยเปิดเผยต่อหน้า นายทะเบียนและให้นายทะเบียนบันทึกความยินยอมนั้นไว้ด้วย"

จากนั้นก็เข้าไปดูต่อไปว่า ชายและหญิงจะจดทะเบียนสมรสได้เมื่อไหร่
"ม. 1448 การสมรสจะทำได้ต่อเมื่อชายและหญิงมีอายุสิบเจ็ดปี บริบูรณ์แล้ว แต่ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร ศาลอาจอนุญาตให้ทำการสมรส ก่อนนั้นได้"
"ม. 1454 ผู้เยาว์จะทำการสมรสให้นำความใน มาตรา 1436 มาใช้บังคับโดยอนุโลม"
"ม. 1436 ผู้เยาว์จะทำการหมั้นได้ต้องได้รับความยินยอมของบุคคล ดังต่อไปนี้
(1) บิดาและมารดา ในกรณีที่มีทั้งบิดามารดา
(2) บิดาหรือมารดา ในกรณีที่มารดาหรือบิดาตายหรือถูกถอนอำนาจ ปกครอง หรือไม่อยู่ในสภาพหรือฐานะที่อาจให้ความยินยอม หรือโดย พฤติการณ์ผู้เยาว์ไม่อาจขอความยินยอมจากมารดาหรือบิดาได้
(3) ผู้รับบุตรบุญธรรม ในกรณีที่ผู้เยาว์เป็นบุตรบุญธรรม
(4) ผู้ปกครอง ในกรณีที่ไม่มีบุคคลซึ่งอาจให้ความยินยอมตาม (1)(2) และ (3) หรือมีแต่บุคคลดังกล่าวถูกถอนอำนาจปกครอง
การหมั้นที่ผู้เยาว์ทำโดยปราศจากความยินยอมดังกล่าวเป็นโมฆียะ"

"ม. 1455 การให้ความยินยอมให้ทำการสมรสจะกระทำได้แต่โดย
(1) ลงลายมือชื่อในทะเบียนขณะจดทะเบียนสมรส
(2) ทำเป็นหนังสือแสดงความยินยอมโดยระบุชื่อผู้จะสมรสทั้งสองฝ่าย และลงลายมือชื่อของผู้ให้ความยินยอม
(3) ถ้ามีเหตุจำเป็น จะให้ความยินยอมด้วยวาจาต่อหน้าพยานอย่าง น้อยสองคนก็ได้
ความยินยอมนั้น เมื่อให้แล้วถอนไม่ได้"
 
"ม. 1456 ถ้าไม่มีผู้ที่มีอำนาจให้ความยินยอมตาม มาตรา 1454 หรือมีแต่ไม่ให้ความยินยอมหรือไม่อยู่ในสภาพที่อาจให้ความ ยินยอม หรือโดยพฤติการณ์ผู้เยาว์ไม่อาจขอความยินยอมได้ ผู้เยาว์ อาจร้องขอต่อศาลเพื่ออนุญาตให้ทำการสมรส"

[RE-SHOCK]

เอาภาษาบ้านๆแบบเข้าใจง่าย มันมีหลักการในการพิจรณาความอยู่ การตีความตามตัวบทกฏหมายเป็นส่วนหนึ่ง ต้องใช้ร่วมกับข้อเท็จจริงต่อเหตุการณ์อีกส่วนหนึ่ง

ที่ว่าสามีข่มขืน ภรรยาตนเองได้ ไม่ได้หมายถึงทำทารุณได้  ถ้าเป็นการหลับนอนที่ไม่เป็นไปตามปกติ ก็จะไปเข้าเรื่องการทำร้ายทารุณซึ่งมีกฏหมายควบคุมอยู่ภรรยาฟ้องร้องได้


ส่วนเด็กชายก็สามารถเรียกค่าเสียหายจากเด็กหญิงได้ ไม่ได้ใช้ในกรณีเด็กกับเด็ก เขาใช้ในกรณีที่เป็นเด็กชายกับหญิงที่แก่กว่า สาวผู้ใหญ่ ที่บังคับเด็กชายให้สนองความใคร่ของตนประมาณนี้

ส่วนข้อสอบ คำถามนี้ยังหาขอสรุปไม่ได้ในสังคม ไม่ควรนำมาเป็นโจทย์ข้อสอบ แต่ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ คำตอบที่ถูกต้องน่าจะประมาณ (ปรึกษาผุ้ใหญ่ที่ไว้ใจได้) ส่วนผุ้ใหญ่ที่สนองความใคร่ให้เด็ก อ้างแบบนั้นไม่ได้ เพราะทางกฎหมายห้ามทำต่อเด็ก

[HarmoniC]

ต้องอ่านทุกตัวอักษร

[hs1amm]

ยุ่งยากนักไม่มีจบหนทางเดียวต้องลองดูว่าศาลจะว่าอีหยัง  ข้าวผัดหมู 45 บาท โอเลี้ยง 20 ฝากจ่าซื้อค่าตะโกนสั่ง 50 รวม 115 งานี้หมดตัวแน่นอน