ปลง

[HS9HUQ]

กาลเวลาผ่านไปไม่ย้อนกลับ
ล่วงเลยลับไร้รีรอลองหลั่งไหล
ไปข้างหน้าช้าช้าทุกคราไป
ไม่มีใครคนใดอยู่เหนือมัน

จงรู้ไว้ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า
เมื่อเวลาสิ้นสุดลงตรงอาสัญ
ธรรมชาติทุกทุกคนภจญกัน
ช้าเร็วนั้นสวรรค์ท่านบันดาล

เมื่อตายแล้วเอาอะไรไปด้วยเล่า
เหลือเขม่าเถ้าธุลีอัคคีผลาญ
ทั้งเนื้อหนังมังสาพริบตาราน
เพียงวิญญาณผ่านไปปรภพ

คนมากหน้าหลายตามากราบไหว้
บ้างร่ำไห้บ้างร่ำลาตรงหน้าศพ
แต่พอผ่านนานไปใจเลือนลบ
เรื่องราวจบสิ้นชื่อคือความจริง

ทิ้งสิ่งของกองไว้ให้ลูกหลาน
สร้างมานานสินทรัพย์ทุกสรรพสิ่ง
พยายามตามหาไขว่คว้าชิง
แต่สุดท้ายตายต้องทิ้งทุกสิ่งไปฯ

[jamnonk]

เป็นสัจธรรม อยู่แล้วครับ

[theart]

สาธุ...อามิตตาพุทธ

อ่านแล้วก็ปลงตามล่ะครับ คนเราอยากได้อยากมี...พอมีแล้วไม่นานก็อยากได้ใหม่อีก ตายไปก็เอาไปไม่ได้

เฮ้อ..จริงๆแล้วคืนนี้ผมนัดเพื่อนๆไปนั่งดื่มนั่งคุย ดูสาวกัน 555 แต่ท่านทำให้ผมเพิ่งโทร.ไปยกเลิกเพื่อนเมื่อกี้เอง

[HS9HUQ]

สาธุ...อามิตตาพุทธ

อ่านแล้วก็ปลงตามล่ะครับ คนเราอยากได้อยากมี...พอมีแล้วไม่นานก็อยากได้ใหม่อีก ตายไปก็เอาไปไม่ได้

เฮ้อ..จริงๆแล้วคืนนี้ผมนัดเพื่อนๆไปนั่งดื่มนั่งคุย ดูสาวกัน 555 แต่ท่านทำให้ผมเพิ่งโทร.ไปยกเลิกเพื่อนเมื่อกี้เอง

จากดิน น้ำ ลม ไฟ ค่อยใหญ่ยิ่ง
กลายเป็นสิ่งสดสวยด้วยสีสัน
กลับเสื่อมสิ้นอินทรีย์ทุกชีวัน
สูงสุดคืนสู่สามัญ นั่น! ความจริง

[HS9HUQ]

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา



อนิจจัง คือความไม่เที่ยง
เริ่มต้นพระพุทธองค์ให้ดูความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง
ลงท้ายน้อมเข้ามาที่กายใจ
โดยกำหนด "มุมมอง" ไว้ว่ากายคือส่วนที่เป็นธาตุแข็ง ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม
ดูง่ายๆว่าไออุ่นในร่างเราคงที่ไหม ดูว่าส่วนที่แข็งจะขืนอยู่ในสภาพเดิมได้ไหม
ส่วนใจนั้น ให้กำหนดมุมมองไว้เป็นความสุข ทุกข์ เฉย ไม่เที่ยงเหมือนกัน
หรือกำหนดมุมมองไว้เป็นความหมายรู้หมายจำ ไม่เที่ยงเหมือนกัน
หรือกำหนดมุมมองไว้เป็นความตั้งใจทำดี ทำชั่ว ทำกิจปกติ ไม่เที่ยงเหมือนกัน
หรือกำหนดมุมมองไว้เป็นความรู้ชัดทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจคิด ไม่เที่ยงเหมือนกัน
เรียกว่ามองกายใจโดยความเป็นขันธ์ 5 รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

ทุกขัง คือความทนอยู่ในสภาพใดๆถาวรไม่ได้
เมื่อเห็นกายใจโดยความเป็นของไม่เที่ยง
นานเข้าก็ย่อมตระหนัก และเกิดความเห็นแจ้ง ประจักษ์ชัด
ว่ากายใจนี้ จะอยู่ในสภาพใดๆก็ตาม ย่อมทนรักษาสภาพนั้นๆไม่ได้เลย

อนัตตา คือความไม่ใช่ตัวตน ไม่มีเจ้าของ สักแต่มีองค์ประกอบประชุมกัน
เมื่อเห็นความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ของกายใจ
ย่อมเกิดความรู้ ความมีสติที่จะเห็นตามจริงว่ากายใจไม่ใช่ตัวตน ไม่มีเจ้าของ
ไม่มีใครบัญชาว่าจงคงสภาพอย่างนี้ตลอดไป จงจำให้ได้อย่างนี้ถาวร
อีกประการหนึ่ง พระพุทธองค์ให้กำหนดรู้ความเป็นอนัตตาโดยตรง
ผ่านการเห็นแบบแยกแยะ ว่าอย่างนี้ตา อย่างนี้รูปที่ตาเห็น อย่างนี้อาการเห็น
เมื่อเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ได้ลิ้ม ได้แตะ ได้คิดนึก
ก็เหมือนไม้สีกันเกิดไฟ ไฟไม่เป็นตัวของตัวเอง แยกไม้ออกไฟก็ดับ
เหมือนกับสุข ทุกข์ เฉย ย่อมไม่เกิดขึ้นเองลอยๆ แต่มีเหตุคือการประชุมกันของอายตนะ
เมื่อเห็นแจ้งก็เบื่อหน่าย คลายความยึดติดเสียได้ว่านั่นเป็นตัวเป็นตน
แต่ทราบชัดว่าสักว่ามีปรากฏการณ์เพราะเหตุปัจจัยประชุมกันเท่านั้น
ผู้เห็นแจ้งคือจิต ผู้เป็นอิสระคือจิต ผู้หลุดพ้นคือจิต

[hs3jrw]

อนุโมทนา สาธุ ครับ อันตัวเรานี้หนา เกิดกันมาได้อย่างไร เกิดมากันทำไม คิดแล้วก็ปลง 

[Mix_767]

มีเพียง2อย่างในชีวิตที่จะติดตัวเราไปตลอดกาล ทุกๆชาติภพภูมิ คือความดี และความเลว

[QRV1]

  .. เช้า กลางวัน และค่ำคืนนี้ อาจจะเป็น " สุดท้าย " ก็ได้ ..ใครจะรู้ ?
     คิดแล้ว น่าใจหาย ..คนทั่วไป คนรอบข้าง คนที่รัก " เมื่อในวันหนึ่ง ต้อง จากกันไป "" ชั่วนิรันดร์

[E20ZBF]

เป็นสัจธรรม อยู่แล้วครับ

ถูกต้องที่สุด