HAMSIAM.COM # NO.1 HAM COMMUNITY OF THAILAND

ยกตัวอย่าง ในมุมมองของผม

ถ้ามีกิจการขายวิทยุสื่อสาร จะมองสิ่งนี้เป็นสินค้าชนิดหนึ่ง เป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าอิเลคทรอนิคส์ จัดอยู่ในประเภทอุปกรณ์สื่อสาร เวลาขายก็ต้องขายในแบบสินค้าตัวหนึ่ง เหมือน รถยนต์ พัดลม มอเตอร์ไซค์ หรือสินค้าอื่นๆ ซึ่งต้องคำนึงถึงความอยู่รอดของกิจการ นั่นคือ ต้องมีกำไร แน่นอนว่าเจ้าของกิจการย่อมจะไม่ยอมขาดทุนอย่างแน่นอน เป็นธรรมชาติของการดำเนินการทางธุรกิจ

ถ้าผมเป็นคนใช้งานเอง ก็จะมองว่าเป็นเครื่องมือสื่อสารไว้สำรองในยามฉุกเฉิน หรือเอาไว้ฟังข่าวสาร หรือเอาไว้ติดต่อกับบุคลทั่วไป แต่สิ่งที่คิดต่อมาคือ ความคุ้มค่ากับเงินที่ได้จ่ายไป และหักลบกับความพอใจแล้ว ถ้าความพอใจยังมีมูลค่าสูงกว่า ก็ถือว่าเหมาะสม

แล้วเพื่อนสมาชิกมีแนวคิดเป็นอย่างไรกันบ้าง
 ;D  ;D  ;D

เช่นกันเลยครับพี่ ถ้าผมขายผมก็คงไม่ยอมขาดทุน ขอให้มีกำไรหักลบการดำเนินการต่างๆที่เกี่ยวข้องก็ต้องมีกำไร ถึงจะมากบ้างน้อยบ้างก็ไม่เป็นไร

ถ้าซื้อมาใช้  ผมก็อยากได้ของมีคุณภาพ มีมาตรฐาน ราคาย่อมเยาว์  และเราพอใจนั่นเอง

พ่อค้า ก็คือ เน้นค้าขาย ต้องลงทุนเพื่อแสวงหากำไรอย่างแน่นอน  (วิทยุก็คือวิทยุ)

คนใช้  คนเล่น  จะเน้นไปในทางลักษณะแลกเปลี่ยน ไม่คำนึงถึงการขาดทุนสักเท่าไร สำคัญที่เวลานั้นต้องการอะไร (วิทยุคือชีวิตจิตใจ)

และยังมีที่เป็นทั้ง  พ่อค้า+คนใช้คนเล่น อีกด้วย  อันนี้เอาแน่นอนอะไรไม่ได้ครับไม่รู้อารมณ์ไหน


ส่วนตัวผม จะอยู่ในกลุ่ม คนใช้ คนเล่น  มองว่าเครื่องวิทยุมีความศักดิ์สิทธิ์ มีคุณค่าทางจิตใจสูง ;D

คนขาย   ซื้อมาขายโดยมุ่งหวังว่าราคาขายต้องมากกว่าต้นทุน+ค่าดำเนินการ
คนใช้วิทยุสื่อสาร     ซื้อมาใช้ตามกิจการที่ได้รับอนุญาต หรือ งานขอนตนเป็นหลัก   รุ่นใหม่มาก็ซื้อเพื่อสนองต่อความต้องการของตนเอง เสียก็ซ่อม  เบื่อก็ขาย โดยไม่สนใจว่าราคาขายจะต่ำกว่าหรือสูงกว่าราคาซื้อมา

คนขาย เป็นอาชีพ   ต้นทุน+ค่าดำเนินการ+กำไร=ราคาขาย
คนขาย แบบจำเป็น  ต้นทุน-ค่าเสื่อม -ค่าส่ง =ราคาขาย
คนขายแบบสมัครเล่น ขายแบบมีเหตุ เพื่อนกำลังเดือดร้อนช่วยเหลือเพื่อนๆ
ราคา ตั้งตามสภาพ ถูกกว่าราคาซื้อ หรือเท่าราคาซื้อ= ราคาขาย

เห็นด้วยครับ ที่สำคัญเลย ภงด.94 และ ภงด. 90 ปีนี้ล่อไป 6X,XXX บาท